Letra nga limbo
KOHA DITORE, 21 TETOR 2016
"Kosova, shtet i pavarur dhe sovran, i integruar në strukturat
euroatlantike e në miqësi të përhershme me Shtetet e Bashkuara të
Amerikës" - mbetet projekti më i sigurtë, më real e më shqiptar i mundshëm
sot.
-1-
Skandaloze, në secilën vlerësim të mundshëm, nga secili këndvështrim
i mundshëm, mbetet nënshkrimi i marrëveshjes në mes të ministres për Zhvillim
Ekonomik të Shqipërisë, Brunilda Paskali, dhe sekretarit të shtetit në
Ministrinë e Tregtisë së Serbisë, Stevan Nikçeviq, mbi ndërtimin e linjës
hekurudhore Beograd-Rudnicë-Prishtinë-Prizren-Morin-Milot.
Për secilin që merr pak erë në zhvillimet politike
rajonale ku ka Serbi, erë që duket qartë politika e Shqipërisë zyrtare se merr
hiç, anashkalimi i Republikës së Kosovës, në një projekt që përfshinë, në masën
më të madhe vet Republikën e Kosovës, është pranim i mosegzistencës së saj; qëllim
përfundimtar i Serbisë. Në të vërtetë, nënshkrimi në fjalë pranon se
sovraniteti i Serbisë mbi territorin e Kosovës është faktik; se për pjesën
Prishtinë-Prizren të hekurudhës, vendosë shteti serb.
Kështu, marrëveshja në fjalë, merr epitetin e marrëveshjes
së parë rajonale, në mes të dy shteteve Ballkanike, që përfshinë Kosovën si
pjesë të Serbisë. Shqipëria zyrtare, në kërkesë absurde për promovim rajonal, bën
një akt që – në tetë vitet e fundit të paspavarësisë, s’e ka bërë as Maqedonia,
as Mali i Zi, e as Bosnja e Hercegovina që s’ka njohur madje ende pavarësinë
tonë. Shqipëria zyrtare, tregon edhe një herë maninë për abuzim nga politika e Beogradit;
e tëra për një fotografi që shitet mirë në Berlin. E kushtueshme shumë.
-2-
Dhe për shkak të veprimeve si këto, pra për shkak të mos
bërjes hesapë të shtetit të Kosovës e qytetarëve të saj – që kanë zgjedhë një
vend sovran e një qeveri sovrane t’i përfaqësojë – lindi dhe debati përplasës në
mes të dy palëve. Shkrimi im i javë së shkuar, si kritikë ndaj paternitetit të
Shqipërisë e elitave intelektuale atje mbi Kosovë, u shpërnda dhe në Tiranë.
Reagimet, për fatin e keq, ishin, siç po bëhen gjithmonë, jo kundër argumenteve
të ngritura aty, por kundër flamurit “sari e mavi”; si provë e dëshmimit të
patriotizmit andej; mungesës këndej. E kam thënë dhe më parë, Kosova s’ka cka t’i
dëshmojë askujt përbërjen patriotike; e mbanë këtë epitet me plot meritë.
Kosova ka nevojë t’i tregojë gjithkujt se është e pavarur dhe e barabartë me
secilin tjetër.
Dhe në nivelet e përgjithësimit dhe ekstremizmit,
karakteristikë tipike e diskutimeve shqiptare andej e këndej, përballja u shndërrua
në përballje në mes shqiptarizëm kundrejt kosovarizmit. Sikur duhet të zgjedhësh
njërën nga këto.
U bë e qëllimtë kjo përballje; kundërshtarët e Kosovës e
pretenduesit e aneksimit donin t’i jepnin karakter jo-shqiptar Kosovës dhe
kosovarizmit. Kështu mund ta mundnin. E vërteta është se, për kohën,
kosovarizmi është cilësim gjeografik i shqiptarëve. Të jesh kosovar është plotësisht
e barabartë me të qenurit shqiptar. Nuk ka zgjedhje mes shqiptarit dhe
kosovarit; janë të njëjta. Njëjtësia nuk vjen e as nuk tjetërsohet në formë
deklarative. Ka karakteristika individuale, të gjuhës, kulturës, historisë e çka
jo tjetër që bën dikë pjesë të një etnie; shqiptarë pra.
-3-
Shqiptarët e Kosovës – kosovarët pra – kanë zgjedhur të
kenë një shtet të vetin. Këtë zgjedhje e kanë bërë me vullnet të mirë – madje edhe
me referendum. Shqiptarët e Kosovës, kanë bërë dhe përpjekje dekadash për pavarësim.
Kanë artikuluar vullnetin politik me përfaqësues politik që kanë promovuar
pavarësinë. Janë zgjedhur të njëjtit bindshëm. Kurorëzimi i pavarësisë është
festuar e shënuar gjithandej – si fitore përfundimtare e shqiptarëve të Kosovës.
Së këndejmi, të jeshë pro Kososovës së pavarur e shtet sovran, është
ekuivalente me të qenurit shqiptar e atdhedashës.
Por kështu s’mendojnë patriotët part-time; e as anarkistët
revolucionarë, komisarë të papunë në Shqipëri, ders-mbajtës së trushpëlarjes në
Kosovë. Njëri prej tyre, këtë javë kishte cilësuar pavarësinë e Kosovës si të
barabartë me atëzimin e Serbisë. E kishte thënë, shkurt, se kush do për nënë
Kosovën, ka për babë Serbinë; se, logjika e të shkretit e thoshte, projekti i
pavarësisë së Kosovës është derivat i ndërhyrjes së Serbisë.
Dhe kështu, e gjithë përpjekja e patriotëve të kohës, të
Ibrahim Rugovës, Fehmi Aganit, intelektualëve të tjerë partiak e apartiak, të
99% që kanalizonte në kohë pavarësinë e Kosovës me vullnet politik e
reprezentativ – të mësuesve, mjekëve, inxhinierëve, të punëve e të papunëve,
luftëtarëve e bartësve të tyre që vendosën për pavarësi – u bë argatizëm i
Serbisë. Pavarësia e Kosovës, arritja më e madhe shqiptare në 100 vitet e
fundit, u trajtua si pro-serbe.
Një qëndrim që megjithatë është politik e jo individual (është
shkollë e mendimit në Lëvizjen Vetëvendosje) nuk është i rastësishëm. Është
metodë e teknikë e njëjtë që – për shembull e ndër të tjerash – ekstremistët religjioz
e përdornin kohë më parë në Kosovë. Edhe ata, si këtë, sulmojnë gjënë më të
pranueshme të mundshme në një shoqëri. Ekstremistët sulmonin Skënderbeun e Nënë
Terezën (njërin duke e quajtur vrasës shqiptar, tjetrën prostitutë ferri) me qëllim
të provokimit të masës në gjënë më të ndjeshme të tyre; dhe kështu, mobilizimit
të ndjekësve trushpëlarë. Më pas, secili sulm tjetër bëhet i lehtë. E rëndësishme
që niveli i sulmit është vënë lartë.
Njëjtë, projektuesit e rrënimit të Republikës, kanë nisur
të sulmojnë pavarësinë e shtetit tonë për të bërë një standard të serbizimit të
saj dhe refuzimit rrjedhimisht. Prandaj dhe sulmojnë në të njëjtën vijë gjithë
përpjekjen dekadëshe të gjeneratave të tëra për liri e pavarësi. Në një ditë, të
tanët pra, shqiptarë që i thonë vetit, e trajtuan gjënë më të çmuar tonën – lirinë
e shtetin – si proserbe.
-4-
"Kosova, shtet i pavarur dhe sovran, i integruar në
strukturat euroatlantike e në miqësi të përhershme me Shtetet e Bashkuara të
Amerikës" - mbetet projekti më i sigurt, më real e më shqiptar i mundshëm
sot.
Sot, secili devijim nga ky mision, s'është tjetër veçse
kumbari e Serbisë. Bashkimi Kombëtar sot është muhabet prej ëndërrimtari. Është
i pamundur tani për tani, rrjedhimisht i kotë për diskutim. I pamundur sepse, një,
nuk ka asnjë qëndrim politik në Shqipëri që do ta kanalizonte atë; dy, sepse
nuk ka artikulim shumicë në Kosovë që do të merrte rrugën e rrezikut të këmbimit
të pavarësisë me një projekt të pambështetur ndërkombëtarisht; dhe tre, sepse,
rrethanat gjeopolitike nuk lejojnë as për së afërmi ndjekjen e projekteve të
ndryshimit të kufinjëve në Ballkan. Këto forca, që kanë peshë shumë, për fatin
tonë të mirë qëndrojnë, si rrallëherë në histori, në anën tonë. Përballja me ta
do të ishte humbje e madhe.
E ardhmja mund të sjellë gjithçka; e tashmja po konsumon
jetërat e gjeneratës sonë. Kjo gjeneratë mbetet me shërbime tmerri në shëndetësi,
me analfabetizëm në arsim, me padrejtësi në gjyqësi, me refuzim të lirisë jashtë
e kontestim të pavarësisë mjaftueshëm. E tashmja ka nevojë për përgjigje – përgjigje
që ushqyesit e “temave të mëdha” si kanë.
No comments:
Post a Comment