Letra nga limbo
KOHA DITORE, 16 MAJ 2014
Nëse ka pasur ndonjë skenarë për të devalvuar prurjet, ka
dhënë sukses; nëse ka pasur ndonjë skenarë për të devalvuar idetë dhe
premtimet; ka dhënë sukses; nëse ka pasur ndonjë skenarë për t’i shpërfaqur të
gjithë njëjtë, ka pasur sukses. Sepse sot, prurjet, premtimet e superpremtimet
po japin vetëm çudi
-1-
Janë zgjedhjet lexues. E me
zgjedhje, në e nga zgjedhjet, burojnë edhe çudirat me ngjyra plot. Kështu është
Kosova sot; në të vërtetë, kështu ka qenë tash e sa kohë. Por në vend të zhbërjes
së të bërave të pabëra, ky vend po bën edhe më shumë të pabëra. Sikurse nuk
ngopet me anomalitë që bën në vazhdimësi. Sikurse nuk ka marre, konsideratë e
vetërespekt për të vetat që i bën; por që – pra – nuk do të duhej ti bënte; në
asnjë rrethanë, për asnjë çmim; asnjëherë; as atëherë kur ka zgjedhje.
Është kohë e çudirave, lexues.
Aderimet, prurjet, ikjet ulën poshtë shumë pazarin. Servilizmi dhe nevoja për përkëdhelje
partiake po merr formë të vlerës së pranueshme; sikurse nuk i bëhet vonë kujt
pse servilon. Ky transferim vlerash ka zhvlerësuar gjithçka gjithandej; sa që më
askush nuk habitet nga një antivlerë – dhe ky, kam përshtypjen, është suksesi më
i madh i antisuksesit nga mbizotërimi i antivlerave ndaj vlerave. Kur gjithçka është
e pranueshme, të pavlerët marrin terren; siç dhe ndodhë tani. Nëse ka pasur një
strategji të dikujt për të topitur risitë dhe grumbullimet partiake, e ka
arritur me plot kuptim.
-2-
Është kohë e çudirave, lexues.
Mund të kem pritur gjithçka, gjithandej, por pjesëmarrjen e institucioneve
biznesore – pra të atyre organizmave që përfaqësojnë vet bizneset kosovare – në
një promovim paraelektoral partiak – siç ishte ai i PDK-së – këtë nuk e kam
pritur asnjëherë. Për më tepër lavdet glorifikuese e supervlerësuese për një
kandidat zgjedhjes, përveç se ishin të turpshme, përbënin edhe
kulminacionin e hiopokrizisë.
Asosciaconet e bizneseve nuk
janë biznese, të cilët në fund të fundit kanë legjitimitet të financojnë dhe
anojnë për parti politike, por janë institucione të pavaruara e përfaqësuese të
bizneseve. E si përfaqësues të të gjithë bizneseve apartiake, ato nuk duhet të
ushqejnë servilitetin partiak që po ngjizë gjithandej; nuk kanë të drejtë dhe
nuk bëjnë mirë. Sepse mediat, institucionet e pavarura e publike, përfshirë dhe
asociacionet e bizneseve, e kanë obligim – jo zgjedhje – paanshëmrinë gjatë
fushatave elektorale. Favorizimet partiake në fund të fundit vetëm se zhbëjnë
reputacionin e tyre; nëse do të mbetet diçka për t'u zhbërë. Ndërkaq thirrjet e
çirrjet glorifikuese gjatë fjalimeve të tyre më gërditin në lukth për faktin se
ky vend u jep hapësirë shprehje-mendjesh edhe atyre që marrin titullin “doctor
honoris causa” nga një tyxharë indian.
Kapja e bizneseve është e
trishtueshme; politizimi i tyre është ngufatës, varësia jonë në të tillë është
tragjedi. Ky partiakizëm enorm i bizneseve, kam përshtypjen, se nuk bëhet për
qejf të tyre – bëhet nga halli, nga shantazhi dhe nga frika e sanksionimit.
Sepse pushteti, lexues, është sot faktor i ekzistencës ose jo të biznesve. Jo
me politikat të tija – siç do të duhej të ishte normalisht – por me paret dhe
fondet që ai ndanë, për kë të dojë si të dojë. Prandaj dhe i kapë për hundësh
secilin që guxon të mendojë për biznes e për krijim vlere.
-3-
Është kohë e çudirave, lexues. Pas
dy mandatave keqqeverisje, hajnie, zhvlerësimi e regresi, Kryeministrit i bie
në mend të krijojë ekonominë – punën pra; atë për të cilën hallegjinjtë
kosovarë kishin nevojë tash e dy mandate – së paku. Dhe kështu, “misioni i ri”
– që megjithatë u interpretua me briliancë si “milioni i ri” – fillon të
premtojë punë. Pale çfarë pune se; plot 200.000 vende të reja në katër vjet. Paradoksalisht
numri i njëjtë – veçse me shumë më pak finesë e stil – u replikua edhe nga AAK.
Premtimi për 200.000 vende të reja
punë për vetëm katër vjet mandat, kalon secilën çudi paraelektorale, secilin
kuptim ekonomik dhe secilën tendencë talljeje publike; është i pakapërcyeshëm
kur vjen puna tek bërja e hajgares publike. Sa për rikujtim, për të krijuar
200.000 vende të reja pune për vetëm katër vjet, përkatësisht nga 50.000 vende
të reja pune çdo vit, Kosova duhet të ketë – minimalisht – rritje ekonomike
vjetore prej 20%; apo shtatë herë më shumë se sa çfarë ka pasur gjatë dy
mandateve të shkuara nën qeverisjen e po të njëjtit Kryeministër.
A e dini cili shtet ka pasur
rritje ekonomike prej 20% në katër vjet rend, në gjithë historinë e njerëzimit?
Asnjëri; hiç, kurrë, asnjëherë. As atëherë kur kanë zbuluar naftë, as atëherë
kur kanë shkuar në hënë e as atëherë kur kanë thyer imagjinatën e arritjeve
teknologjike; asnjëherë hiç. Pra për të bërë një tallje të tillë realitet,
Kryeministri në largim jo vetëm se duhet të shtatëfishojë performancën e tanishme
të tij dhe Kosovës, por duhet të thyej secilin rekord ekonomik botëror të vënë
ndonjëherë nga ndonjë shtet.
Hallëgjinjtë mund dhe ti
besojnë; ngase janë të shkretit në hall; porse nuk kuptoj ekspertët partiak, individët
me pak kredibilitet dhe gjithë të tjerët që kanë guxim të bëjnë këso hesape
patetike në Kosovën e vitit 2014. Në secilin shtet tjetër Evropian një deklarim
i tillë do të shndërrohej në anti-tallje publike; në një skeç komik – nga
komikët për komikët; në Kosovën e vitit 2014 talljet si këto duartrokiten
me mburrje.
-4-
Futja në grackë të premtimeve –
kam përshtypjen – së është menduar shumë më mirë se çfarë perceptohet rëndom.
Sepse, nëpërmjet premtimeve e supermpremtimeve me apo pa bazë, devalovehet
secili premtim tjetër opozitar; në sy të votuesve të gjitha premtimet – edhe nëse
janë të mira – do të shihen njëjte. Përveç se devalvohen alternativat
opozitare, superpremtimet kanë efektin e shtyrjes së partive për të bërë garë.
Pra kur partia në pushtet thotë se do ti rrisë pagat për 25% çdo vit, del një
parti tjetër opozitare që nga halli se s’i ta mundë idetë, premton edhe më
çmendurisht – pagë prej 1000 eurove. Kur partia në pushtet i premton 200.000 vende
pune; del një parti tjetër opozitare që sërish nga halli premton njëjtë; edhe
ne plot 200.000 – në mos më shumë. Kur partia në pushtet premton anëtarësim në
BE dhe NATO për katër vjet; del një parti tjetër opozitare që premton dhe Kombe
të Bashkuara. Kështu të gjithë bëhen pjesë e një shfaqje komike ku asgjë më nuk
merret seriozisht; pra të gjithë bëhen të njëjtë.
E bërja e të gjithëve njëjtë është favorizuese vetëm për një individ, Kyreministrin e tanishëm, i cili është mësuar të notojë mirë shumë në një ambient çmendurishë e deliresh euforike.
Prandaj, nëse ka pasur ndonjë
skenarë për të devalvuar prurjet, ka dhënë sukses; nëse ka pasur ndonjë skenarë
për të devalvuar idetë dhe premtimet; ka dhënë sukses; nëse ka pasur ndonjë
skenarë për t’i shpërfaqur të gjithë njëjtë, ka pasur sukses. Sepse sot,
prurjet, premtimet e superpremtimet po japin vetëm çudi.
No comments:
Post a Comment