Letra nga limbo
KOHA DITORE, 4 PRILL 2014
Në vitin 2010, Kryeministri që ka hapur sivjet
imagjinatën premtuese gjerë e gjatë gjithandej, në këmbim të mandatit të dytë
kishte premtuar (ndër të tjerash) për katër vjet qeverisje integrim të plotë në
NATO, liberalizim vizash në Evropë, termocentral të ri energjetik, stadium
supermodern në Prizren, dyfishim të buxhetit të shtetit e ligjin për veteranët
qysh në muajin e parë. Në vijë me këto, llogaritë për kredibilitetin e
premtimeve të tanishmeve bëni vet.
Nuk duket se ka kaluar shumë
kohë, sidomos jo nga këndvështrimi i memories sonë, kur Kryeministri i tanishëm
– që tani ka hapë gjere e gjatë imagjinatën e tij premtuese – po jepte dhurata
gjithandej; në stil të njëjtë, në frymë të njëjtë, në energji të njëjte. Në të
vërtetë, premtimdhënia vetëm tre e diçka vite më parë bën memorien tonë të
shpërfaqet si e shkurtë; fatkeqësisht. Sepse në asnjë vend tjetër ku
përgjegjësia qytetare gufon, fjalët e thëna nuk përbihen siç dhe përbihen këtu,
thuajse nuk ka ndodhur asgjë thuajse nuk është thënë asgjë asnjëherë; kurrë. E
për të rifreskuar memorien tonë të shkurtë – fatkeqësisht – mjafton vetëm një
“google search” me fjalë kyçe “premtim”, “kryeministër” dhe “2010” për të
gjetur mrekullinë imagjinatave, të përzier me shumë injorancë dhe tallje
publike të bërë katër vite më parë nga i njëjti njëri që pretendon fron për
herë të tretë sërish. Në të vërtetë, një punë të tillë do të duhej ta bënte
opozita si reagim ditor ndaj talljeve publike, por si duket të njëjtit janë
“tepër të zënë” për tu marrë me opiztëbërje; ec e bjeru në fije.
Pavarësisht kësaj, për secilin
mendimtar opozitar, votues e të interesuar tjetër, në këtë shkrim do të përmbledh
disa nga super-premtimet; jo nga ato të zakonshmet por nga ato më të mëdhatë e
më të shpeshtat – të Kryeministrit të tanishëm që duket se përdorë të njëjtin
stil e të njëjtën platformë si katër vjet më parë. Në vijë me premtimet e
shkuara, llogaritë për kredibilitetin e premtimeve të reja bëni vet.
***
Në vitin 2010, në këmbim të
mandatit të dytë, Kryeministri i tanishëm kishte premtuar (ndër të tjerash) për
katër vjet qeverisje integrim të plotë në NATO, liberalizim vizash në Evropë,
termocentral të ri energjetik, stadium supermodern në Prizren, dyfishim të
buxhetit të shtetit e ligjin për veteranët (madje qysh në muajin e parë).
Sa për rikujtim, më 30 nëntor
2010, në një dekalarim ripërsëritës, Kryeministri kishte dhënë mesiguri
premtimin më komik e më tallës të
mundshëm; besoni ose jo, integrimin e Kosovës në NATO për katër vite të
ardhshme. Thoshte: “E ritheksoj dhe premtoj edhe njëherë, jam i bindur dhe i
sigurt se Kosova do të bëhet pjesë e NATO-s gjatë mandatit tim katërvjeçar të
ardhshëm." Tashti, në vijë me duartrokitjet e dhëna asokohe dhe me
tolerancën kryesisht opozitare e më pas dhe mediatike që nuk ia ka përmendur
talljen sërish asnjëherë, nuk arrij të kuptoj se a ishim të gjithë vërtetë naiv
– që lejuam një trajtim të tillë – apo ishte ai supernaiv që besonte një gjë të
tillë? Premtimi i integrimit në NATO për katër vjet përkon mirë e mbarë me
premtimin tjetër – më të famshmin mesiguri – të liberalizmit të vizave. Më 9
Dhjetor 2010, sërish në stil ripërsëritës, Kryeministi në stil të magjistarit
po jepte këtë dhuratë: "Ju premtoj dhe garantoj se për 15 muaj, nga janari
i vitit të ardhshëm, do të ndodhë liberalizimi i vizave. Ne do ta meritojmë
liberalizimin e vizave".
Ndër të tjerash, stadiumin modern, supermodern, që
e premton sot në Prishtinë, dje në Mitrovicë, e kishte premtuar katër vite më
parë në Prizren. Më 29 Nëntor 2010, Kryeministri deklaronte: "Qyteti i
Prizrenit e meriton stadiumin e mirë, të bukur të standardeve evropiane. Jam i
vendosur ta filloj dhe ta ndërtoj gjatë mandatit të ardhshëm. Projekti është në
finalizim e sipër, kështu gjithçka do të shkoj mirë. Prizreni definitivisht do
ta ketë stadiumin". Projekt nuk ka pasur kurrë, asgjë nuk ka shkuar mirë,
e Prizreni definitivisht ka mbetur pa stadium; siç do të mbesë pa gjithçka jo
vetëm Prishtina e Mitrovica, por dhe çdo vend tjetër (përveç mëhallës së tij)
në Kosovë gjatë mandatit të tretë të tij (nëse ndodhë).
Llogaritë qindramilionëshe invesitve
që bëhen sot nga ai, ishin bërë edhe katër vite më parë. Atëherë në vend të
milionave premtoheshin miliarda, në vend të disa mijëra vendeve pune bëheshin dhjetëra
mijëra sosh. E si kulm premtues shpërfaqej gjithmonë ideja e një termocentrali
të ri, aq të nevojshëm për vendin. Më 6 dhjetor 2010, Kryeministri më të
njëjtin ngulm që e shohim dhe sot, deklaronte: "Premtoj dhe potencoi
vendosmërinë time për të përmbyllur me sukses projektin e Termocentralit Kosova
e Re, gjatë mandatit tjetër. Projekti do të ndërtohet duke i respektuar në plotni
kriteret dhe standardet më të larta."
Jaka jak me NATO-n, vizat,
termocentralin e ri e stadiumin supermodern, duket se shkon edhe deklarata e
tij për dyfishim të buxhetit të shtetit. Më
8 dhjetor 2010, ai po deklaronte: "Ju premtoj se në mandatin e
ardhshëm do të dyfishojë buxhetin e Republikës duke kaluar mbi 2 miliardë euro
në vit." Për secilin tjetër me pak interes, në katër vite qeverisje të tij
buxheti i shtetit është rritur për vetëm 38%; larg shumë larg prej dyfishimit –
dy tre fish më largë se dyfishimi. Në të vërtetë, vlera e re e shtuar e
buxhetit të Kosovës në këto katër vite është plotësisht e barabartë me vlerën e
borxhit të jashtëm që kjo qeveri ka marrë. Pra thënë ndryshe, Kryeministri dhe
qeverisja e tij jo vetëm se nuk kanë dyfishuar buxhetin por në terma real e
kanë mbajtur atë në nivel të njëjte.
E kulmi premtues duhet të jetë
ai i bërë për veteranët. Më 9 dhjetor 2010, gjatë një fjalimi drejtuar ish luftëtarëve,
Kryeministri premtonte kështu: "Ju garantoj se nga muaji i ardhshëm do të
fillojë së implementuari ligji për Veteranët e luftës së UÇK-së, që do të
institucionalizojë përkujdesin shtetëror ndaj kësaj kategorie, që ka dhënë më
së shumti për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës." Në stil të njëjtë, vetëm
se katër vite më pas, kryeministri instrumentalizon sërish me veteranët; sepse
ligjin e premtuar për vetëm një muaj nuk ua kishte bërë as për një mandat të
plotë – dhe po ua premtonte sërish në mandatin e ri.
***
Në të vërtetë, në stil të
njëjtë e frymë të njëjtë po bëhen edhe premtimet e tanishme, për stadiumin e
ri, integrimin evropian, ligjin e veteranëve, integrimin në NATO, e rritjen e
buxhetit. Nuk ka asnjë dallim në madhësinë e premtimeve, gjasën për realizim
dhe në fund vet realizmin e tyre nga dhjetori i vitit 2010 me marsin e vitit
2014; as edhe një. Katër vite më pas, do të na duhet sërish ti rrumbullakojmë
premtimet e dhëna e të pabëra – siç janë këto dhe shumë të tjera padyshim. Dhe
sërish katër vite më pas, nëse ia hedh ai sërish, do të duhet të pyesim veten se a ishim të gjithë vërtetë naiv – që lejuam një trajtim të tillë – apo ishte ai supernaiv që besonte një gjë të tillë?
No comments:
Post a Comment