Letra nga limbo
KOHA DITORE, 12 MAJ 2017
Dy vite e gjysmë më pas, siç dhe pritej pra, bashkëjetesa me shkaktarët
kryesorë të kapjes e regresit tonë del të jetë krejt e keqllogaritur. Sepse, në
këtë keqllogaritje, kapësit kthehen në habitatin e tyre origjinal, përvetësues,
pengues, të frikshëm dhe, fatkeqësisht, më të fortë se gjithherë.
-1-
E pritshme, krejt e pritshme, ishte skena shpërbërëse e
koalicionit LDK-PDK. Njëjtë sikurse kishte nisur, pa stil e pa parim, njëjtë po
përfundonte – edhe pa stil edhe pa parim. Në të vërtetë, njëjtë dhe kishte
funksionuar për këto 900 ditë. Qeveria ishte e ndarë, partnerët provokues ndaj
tjetrit, afrimi ishte krejt artificial. Artificiale ishte dhe mbrojtja e tij sa
herë që ajo bëhej nga eksponentë përfitues të dyja palëve. Si artificial që
ishte, s’kishte si të ecte e përfundonte ndryshe.
Besimi se kapja menaxhohet duke iu bashkuar kapjes, ishte
gjithmonë frazë arsyetuese për një politikë pa parime shumë; s’kishte ndonjë
sens as për ata që e thonin edhe më pak për ata që e dëgjonin. Dy vite e gjysmë
më pas, siç dhe pritej pra, bashkëjetesa me shkaktarët kryesorë të kapjes e
regresit tonë del të jetë krejt e keqllogaritur. Sepse, në këtë keqllogaritje,
kapësit kthehen në habitatin e tyre origjinal, përfitues, pengues, të frikshëm
dhe, fatkeqësisht, më të fortë se gjithherë.
Kujtoni vitin 2014 për të kujtuar gjendjen në të cilën
klani i SHIK-ut ishte në vend. Unifikimi opozitar i kishte lënë ata me dy ulëse.
Të parën, të zaptuar nga më e moshuara në Parlament; të dytën nga një
interpretues skandaloz i parimit të shumicës parlamentare në Gjykatën
Kushtetuese. Ndonëse shërbimi i të dyve ndaj partisë e kapjes mund të jetë
harruar, dëmi i shkaktuar që nga atëherë do të na ndjekë për një kohë të gjatë.
Dhe kapësit, nga dy ulëse të zaptuara, po kthehen në një skenarë mirë të
planifikuar edhe me President edhe me Kryeministër – me më shumë pushtet.
-2-
Dy vjet kohë, i kisha dhënë kësaj qeverisje, si
parashikim të parë, në emisionin e parë të Rubikonit për vitin 2015. Për katër
muaj shtyrje më shumë – thuajse nuk ishin këto të fundit gjithsesi – koalicioni
i panatyrshëm, kishte pasur jetë. Parashikimi i pothuajse secilit kosovar, në
grup të të cilëve bëja pjesë dhe unë, ishte fare i thjeshtë. Në fund të ditës,
nuk është shkencë raketore gjetja se me PDK-në s’mund të ketë bashkëjetesë të
gjatë. S’ka pasur askush asnjëherë. Në të vërtetë, në të gjitha
bashkëqeverisjet e tyre, asnjë mandat, as edhe një, ska përfunduar i tëri. Ky
madje, është më i shkurti. Kushdo që s’ka parë një skenar të tillë, sinqerisht
s’meriton asnjë ditë në politikë.
Skenari i planifikuar e implementuar me përpikëri llogariste
që, nëpërmjet shkurtpamësisë së partnerëve, kapësit të merrnin postin e
Presidentit; të transformonin më pas partinë, dhe në momentin e parë të
konsolidimit të lidershipit të ri, të kërkonin mandat të ri për këtë lidership
të ri. I gjithë ky proces do t’i linte rivalët e saj të ndarë e përçarë, dhe me
një faturë publike shumë vështirë të rekuperueshme në zgjedhjet e ardhshme – që
janë këto tani.
Kështu, bashkudhëtuesi i tyre i deritanishëm, LDK pra, gjendet
në një përballje pa municion. Për më tepër, e njëjta gjendet në vrobullën e
zierjes së brendshme; të ridefinimit e ripozicionimit pas gjithë konsumit të deritanishëm
me kapës. E gjithë kjo, në një afat krejt të shkurtër parazgjedhor. Në betejën
e jashtme, ndërsa, ata kanë kundërshtarët e njëjtë, me mekanizma kapës të
njëjtë. Me media, biznese e propagandë të tërë në qafë të tyre.
Dhe kjo përpjekje ridefinuese e tyre është e vështirë.
Ajo, në raste prodhon edhe situata komike sikurse kjo e fundit që në gjithë
pafuqinë reaguse refuzon njohjen e Presidentit. Përveçse është e vonshme shumë,
është edhe e pavlerë – e pa potencë. E kohës e me vlerë do të ishte dëgjimi i këshillave
në kohën e zgjedhjes së tij.
-3-
Kundërshtari tjetër i kapësve, po aq serioz, “Lëvizja
Vetëvendosje” nuk ka arritur asnjëherë të kanalizojë gjithë pakënaqësinë
publike në frymë opozitare. Mund të ketë bërë mjaftueshëm për të mbetur forca
kryesore opozitare në vend; por ç’i duhet opozita më shumë kur kapësit
zgjerojnë edhe më tepër pozitën kapëse të tyre.
E “fillimi i ri” me kapësit e vjetër, tash është krejt i
frikshëm. Sepse, në të gjitha gjasat e mundshme, të një koalicioni të gjerë me
parti që refuzojnë vijat e kuqe, kapja do të zgjerohet edhe më shumë.
Ka veç një zgjidhje përballë parandalimit të një
vazhdimësie të tillë. E para, që LDK të unifikojë veten e pranojë me
përgjegjësi dështimin e bashkëjetesës me kapësit. Mbi këtë pranim, të
reflektojë e hapë veten. E dyta, që “Lëvizja Vetëvendosje” të kapërcejë mbi
ecjen solo të saj, për të ndërtuar një front të përbashkët anti-SHIK me këdo që
përfundimisht rreshtohet në këtë drejtim.
Sepse fronti SHIK do të mbijetojë. Do të mbijetojë për aq
sa ka njerëz pa idel e pa bindje që i bashkohen të njëjtit për pak privilegj. Të
tillë do të ketë përherë. Do të mbijetojë deri sa ka mekanzima mirë te
themeluara të propagandës, fuqisë financiare e kërcënimit. Si i tillë do ta
ketë jetën e gjatë. E përderisa forcat e mbara në Kosovë s'bëhen bashkë kundër
SHIK-ut por flirtojnë me të, kapja e plaçka do të mbijetojnë për shumë vjet.
Kanë kohë të përdorin e djegin secilin partner - siç e dogjën këtë herë, edhe
para saj, edhe shpeshherë deri më tash. Është koha e fundit për shpëtim të
Republikës. Gjithcka tjetër nën të, ka fare pak rëndësi.
